Америка и 19-те ајдуци

Окупацијата на Ирак од страна на САД нема поддршка од светското јавно мислење ниту од огромното мнозинство на држави во светот. Моментално, само 19 земји од вкупно 191 воено ја поддржуваат американската окупација. За жал, меѓу нив е и Република Македонија, жалната банана република без свое јас.

Еве ја листата на срамот: Британија, Грузија, Австралија, Јужна Кореја, Полска, Романија, Ел Салвадор, Азербејџан, Бугарија, Монголија, Чешка, Данска, Албанија, Ерменија, Босна и Херцеговина, Естонија, Казахстан, Молдавија и – ние, како деветнаесеттиот ајдук. Никој друг не учествува! Во моментот има повеќе земји кои ги повлекле своите војници (вкупно 20 земји) отколку што се уште учествуваат во окупацијата! Покрај тоа, Данска значително го намали својот контингент и многу скоро се очекува сосема да се повлечи, партијата што победи на неодамнешните избори во Полска најави повлекување на војниците до крајот на 2008 година, а ако победи на ноемвриските избори во Австралија досегашната опозиција (а такви се предвидувањата) и Австралија ќе почне со повлекувањето. А во БРМ? ТИШИНА!!!! Ужасно бесчувствителна тишина! Никаков рок не е даден за повлекување! Напротив, дури има најави за зголемување на силите во Ирак!

И видете го друштвото во кое се наоѓаме! Речиси сите земји со здрави демократски корени или од старт не учествуваа во окупацијата (Германија, Франција, Шведска, Канада), или веќе ги повлекле своите војници (Норвешка, Холандија, Италија, Шпанија). А кој остана? Со мали исклучоци, матни држави кои исто како и БРМ имаат проблеми со вкоренетоста на демократијата. Навистина, треба да ни служи на чест што сме рамо до рамо со такви демократски сили како Азербејџан, Казахстан, Грузија, Ерменија, Молдавија, Монголија, Јужна Кореја и Ел Салвадор. Е навистина, добра багра сме нашле за дружење!

Ни ги потекоа ушите со тврдењето дека нашето учество во окупацијата е дел од нашето залагање за членство во НАТО. Ни ги потекоа ушите, ама ниту еден не се најде да извади документ каде што пишува дека БРМ, или која друга земја, мора да учествува во Ирак за да влезе во НАТО. Земји-членки на НАТО не учествуваат во окупацијата, ама пак – ние сме морале да учествуваме. Па зошто јавноста не ја информирате дека моментално само 1/3 од членките на НАТО учествуваат во окупацијата. Односно, дека дури 2/3 од членките на НАТО немаат војници во Ирак.

Ах, да, заборавив. Нашето учество во окупацијата на Ирак не е формален услов за зачленување во НАТО, ама тоа ни создава клучен сојузник во процесот на нашето зачленување без чија поддршка нема да можеме да се зачлениме. Бре, мајката! Ја памтите Лисабонската декларација од 1992 година? Според неа, Република Македонија не можеше да се зачлени во ЕУ ако не го променеше своето име со ново кое нема да го содржеше зборот Македонија. Ние тогаш опстоивме на нашата позиција и поради таа наша принципиелност Лисабонската декларација отиде во аут. Па зошто тогаш сега да прифаќаме вакви уцени? Ако окупирањето на некоја земја е услов за наше зачленување во некоја организација, тогаш треба да го преиспитаме нашето зачленување во една таква организација. Или барем да го замрзнеме процесот, се додека таквиот неморален услов не биде повлечен.

Уште нешто за крај. Последните земји што ги повлекле своите војници се три членки на НАТО: Словачка, Латвија и Литванија. Во Ирак беа убиени 4 Словаци, 3 Латвијци и 9 Литванци. Дали е потребно некој од нашите војници да биде убиен за тогаш да се покрени дебатата за нашето учество? Тогаш со прст ќе посочиме кој бил виновен за нивната смрт: Грујо, Бранко и секој од вас што ја поддржувате окупацијата на Ирак и нашето учество во неа.

Извор: Рене, Левичарски блог

Неаргументирани врисоци: Слобода за Македонија, Ирак во НАТО

Уште од самиот почеток на иницијативата “Не пиеме нафта!”, очекував дека ќе наидеме на остри противнички реакции. Отворена е дискусија на една тема која 4 години е систематски маргинализирана. Отворена е дискусија која се избегнуваше сиот овој период. Освен некои минорни акции, ниту еден релевантен фактор во оваа земја не го актуелизираше нашето учество во војна. И тоа не било која војна, туку крвавата Ирачка војна, современиот Виетнам. Војна која што ни под разно не е оправдана, ако воопшто било која војна може да биде. Доколку не сте свесни или рамнодушни кон фактот дека вашето национално знаме се вее на бојното поле, и дека најверојатно е испрскано со крв на невини граѓани, дека таму вашата земја е окупатор и соучествува во геноцидот на еден цел народ, доколку со потсмев гледате на овие мои зборови, тогаш поарно не го ни читајте натамошниот дел од текстот, затоа што не сте луѓе, туку безочни ѕверови.
Кога се нафатив на една ваква иницијатива, бев свесен дека голем дел од масата ќе се нафрли кон нас како на еретици. Нормално, ја предизвикавме догмата во која сите тие се колнеа (Американците и ректилното упикување и милување од страна на нашите марионети-политичари како благодарност до нив за третманот кој го имаме). Очекував реакции од типот како оние на Кајгана (по една реченица без прирок), или Багра (наследниците на Александар Велики). Нормално е не сите да аргументираат и да изнесуваат критички ставови.

Исто така очекував да има реакции и од доста сериозни ликови, со поинакви идеолошки определби. Пример, си го замислував Трибун како одлучно застанува против, аналитички, аргументирано и сталожено како што знае.

Но, денес имаме друга ситуација. Трибун, како и гомилата други поддржувачи на војната во Ирак и нашето учество во неа, реагираше со сосема кус пост, составен од четири реченици, од кои четвртата е: ДА БИДЕМЕ ПОГЛАСНИ ОД НЕАРГУМЕНТИРАНИТЕ ВРИСОЦИ НА ОПОНЕНТИТЕ!

Прво и основно, мене лично ме навредува после испишани повеќе постови на неколку блогови, одржана трибина и издаден памфлет составен од многу повеќе од четири реченици некој да ми вели дека моето тврдење е неаргументирано. Згора на тоа, таква изрека доаѓа од блогер кој што во најголемиот дел од постовите му се структуирани со вовед, аргументација и заклучок, и добро знае што е аргумент а што не. Особено ме навредува кога истиот тој човек настапува потценувачки кон целиот труд на една тема, нарекувајќи го “врисок”. Во сајбер просторот врисок е текст напишан со капс лок. Нашата иницијатива е напишана со сосем обичен фонт. Од приложеното, некој друг вреска.

Второ, деснчарскиот кампус во овој пост доби своја контра-иницијатива, олицетворена во банерчето на кое е прикажан кипот на слободата, и слоганот “Слобода за Ирак - Македонија во НАТО”.

Бидејќи освен празни флоскули, друга аргументација за оваа иницијатива не е дадена, останува само идејата на авторот да постигне емотивен ефект (преку епската слика) - збунетиот Македонец да го добие чувството на ослободители и чувството на двојна придобивка - ем Ирачаните слободни, ем ние во НАТО.

Епа јас погнасна порака од таа не би можел ни да замислам. Прво, без трунка грижа на совест, без никакво влијание на христијанските вредности кои Трибуна ги негува, без грам совест која треба да ја има како хуманист, војната во која секојдневно гинат луѓе (до сега официјално ОСУМДЕСЕТ ИЛЈАДИ ЦИВИЛИ - да викам, на глас, врескам! ОСУМДЕСЕТ ИЛЈАДИ!), војната која се води без одобрение од Советот за безбедност, војна која настана откако Коалицијата стапна на ирачко тло, ја поистоветува со ослободување?!!!?! Да, мисијата се вика Слобода за Ирак, исто како што НАТО бомбашката мисија кога настрадаа болницата и РТС во Србија се викаше Милозлив Ангел. Кое црно ослободување?! Слобода не значи само симнување на тиранинот од власт, слобода значи и отсуство на страв да се излезе на улица, слобода значи можност да се гради општеството, а не да се гине и живее во очекување кога комшијата ќе те рокне сосе се’. Мировни мисии вршат плави шлемови, а не до заби наоружени професионални убијци.
Што се однесува до вториот аспект до сублиминалната порака - “Македонија во НАТО”, и тоа е типична манипулација, прво затоа што учеството во Ирак не е дел од НАТО интеграциите, а второ, затоа што никој не кажува зошто треба во НАТО. Добро, до кога ќе одбивате да прочитате она што ние само го преведуваме од странските извори - НАТО не учествува во Ирачката војна. Од вкупно 26 земји членки на НАТО во моментов, во Ирак свои национални армии имаат испратено само 8, и тоа САД, Канада, Британија, Данска (во процес на повлекување, кај и да е и тие целосно ќе си одат), Бугарија (е овие не си одат), Романија, Чешка и Полска. Хрватска, која е понапред од Македонија во НАТО интеграциите, не учествува во оваа војна. И да, повторно “националниот интерес” - НАТО или смрт. Неаргументирано, необразложено, сервирано како апсолутна вистина која не смее да се преиспитува.

Поента: Македонскиот десничарски блогерски кампус предводен од Трибун, заслепен од својата сервилност и поданост на големата светска велесила и хегемон САД, го достигнуваат врвот на својата некритичност на вакви горливи теми, обидувајќи се да ги дисквалификуваат оние кои навистина веруваат и искрено се залагаат за одредени идеи, без притоа да понудат соодветни аргументи и да ја прифатат фрлената ракавица за дебатирање и разменување на ставови. Секое малку поразлично мислење се третира како закана, а во одбрана се приложуваат само фрази кои не сведочат за ништо друго туку за една бесчуствителност, нехуманост, свирепост и злоупотреба на “националните интереси”, фрази и слики кои треба да послужат за гордо удирање во гради, и понатамошно држење на мозокот во тегла.

извор: Вуна

Околу петицијата “Не пиеме нафта”

Изминативе неколку дена, петицијата беше објавена на Оннет, Багра и Кајгана. Бројот на потписите драстично се накачи (очекувам до крајот на денот да дојде до бројката 400), а малку по малку почнаа да се активираат нечии вијуги. Петицијата ја потпишаа и некои влијателни универзитетски професори - Билјана Ванковска, Ферид Мухиќ, Љубомир Цуцуловски, Светомир Шкариќ и др.
Сепак, мислењата кои ги прочитав на форумите по однос на целата иницијатива, беа во рамките на очекувањата - многу некритички, мрзеливи (не го прочитале текстот на петицијата а какаат), аргументирани само со преку парафразирање на излитените фрази пласирани во медиумите од страна на одговорните.

Затоа, наместо да се расправам по форумите, еве еден топтан пост со реплика на тројца од учесниците во дискусијата на Багра (на Кајгана се премногу, а најголемиот дел од репликите се по една реченица, која сите ја повторуваат).

1. Judge:

Секој кој мисли дека треба да ја потпише петицијава, работи директно ПРОТИВ интересите на Македонија како држава!
Еве, ќе ви нацртам:
- единствен, е-д-и-н-с-т-в-е-н услов Македонија да има шанса да опстане како држава е да се приклучи во НАТО
- најголем поддржувач во нашето членство во НАТО е САД
- ако не сме во Ирак, САД нема да не поддржуваат
- Хрватска не е Македонија, и на нејзините граници не се готви војна

Ова мислење е типично реал-политикантство по урнекот на досегашните владејачи (од било која провиниенција). Зошто ваквите ставови се погрешни, или во најмала рака базирани на илузии?!

Прво, во Ирак со свои трупи учествуваат само 10 земји членки на НАТО. Самиот пакт не е завојувана страна во Ирак. Нашата војска таму не е во служба на НАТО, туку на коалицијата предводена од САД. Учеството во Ирак не повлекува нужно членство во НАТО.
Второ, зошто се поаѓа од премисата “НАТО или смрт”? Дали Judge или било кој друг кој е на оваа линија, воопшто знае што НАТО претставува и какви ОБВРСКИ и ТРОШОЦИ повлекува? И дали сте свесни дека НАТО штити само од напад од надворешен непријател (ова оди како одговор на последната цртичка од репликата)? Дали сте свесни дека НАТО не прима земји кај кои постои ризик од немири (каква што е Македонија во моментов)?! - Ирак, не-Ирак, ако не се среди внатрешната ситуација, НАТО нема.

А, дури и да влезе Македонија во НАТО, во случај на терористички напад нема тоа многу да помогне. Типичен пример во е 11.9 кога САД, кои се земјата околу која НАТО гравитира, беа нападнати од терористи. И како НАТО помогна?!

Тоа е така затоа што терористите се непријател кој не може да се идентификува, нетипичен, неинституционализиран непријател, кој е секаде и никаде. А во случај на граѓанска војна или вооружено востание како она 2001, двете завојувани страни се од иста нација (зборувам за граѓанска нација, не племиња, затоа што вашето НАТО племиња не препознава). И ОНА и македонските вооружени сили би се сметале за македонски. НАТО не напаѓа сопствени граѓани, значи колку и да дава помош никогаш нема да пука на припадници на ОНА, освен ако тие не отворат оган на него. Ситуацијата во ништо не би се разликувала од 2001. Војната треба да се спречи овде и сега (затоа се инсистира на дијалог и сл.), бидејќи никој од страна нема да дојде и да ја спречи. За опстојувањето на земјава, а и за зачленувањето во НАТО тие специјалци кои се пратени таму, покорисни би биле доколку ги вратат назад и распоредат во кризните подрачја за конечно да може да се каже дека Македонија успеала да воспостави контрола на целата сопствена територија.
Ботом лајн: учеството во Ирак како производ на желбата за играње висока политика и дипломатија нема ама баш никаква врска со зачувување на безбедноста и опстојувањето на земјава виза ви членството во НАТО, затоа што ништо од тоа што пропагандната машинерија ви го сервира не е поврзано едно со друго.

За оние кои имаат желба да видат зошто е тоа така, корисен линк: North Atlantic Threaty 1949

2. Следи романтичарскиот национализам:

The Vlad: Незнам зашто те чуди една ваква петиција. Три четвртини од машката популација во Македонија се полни со естроген, пички у душа.2001 се виде колкав е процентот од гените на Александар во денешните Македонци. Аце не беше fucking потпишувач на петиции за мир.
Буљашите кои немаат муда ,нека бркаат работа, и нека не им пречат на на тие што имаат. Ниеден Македонски војник во Ирак не е отиден под принуда, а има повеке доброволци отколку што можеме да пратиме,така да, педерлааната нека си најде некоја друга петиција за потпишување.

…

Само губиме, сите војни ги изгубивме,преку тасе ми е да сме лузери,да тепаме барем еднаш и ние.

За првиот дел е излишно да зборам. На секој оној кој верува дека со оружје и воопшто со насилство може да се оствари некаква цел, не постои начин како да му се објасни зошто војната, било која војна, било каде, е лоша.

Што се однесува до македонските доброволци, на било кој soldier of fortune не му треба национална армија за да му се оствари желбата да оди на бојно поле. Секоја армија едвај чека доброволци, без оглед на пасошот. Сигурно и подобро би заработиле ако се борат под знамето на некоја побогата земја. Ем нивната жед за крв ќе биде задоволена, ем нема да се оптеретува македонскиот буџет.
А за тоа дека ете веќе не сме лузери, останува прашањето: како може да извојуваме победа во војна која не е наша? Дури еве, да “победиме#, што со таа победа?! Мислам каква корист? Ќе живееме подобро и посреќно од времињата кога Ирачаните едвај чекаа да дојдат македонските храбри и чесни мирољупци да им ги симнат прангите? Онака, тоа ќе го подигне моралот и националната самосвест. Од “победата” ќар ќе имаат само поединци кои на вешт начин успеваат да извлечат профит од туѓата несреќа, воглавно странски корпорации и по некој македонски гобар ако ни се врати некој ковчег од таму.
Ме воодушевува начинот на кој македонските горди синови&патриоти покажуваат муда - климајќи со главата на се’ што доаѓа од горе и жестоко бранејќи го хегемонизмот. Ете ви нов слоган: ГОРДИ СМЕ ШТО СМЕ МАРИОНЕТИ, ШТО ГАЗЕТО НИ ГО НАПОЛНИЈА СО МЕДАЛИ И ПЛАКЕТИ! Слепи сте ако не можете да увидите дека секој убиен Ирачанец од страна на македонски куршум е поголем пораз од било која замислена победа во било која војна. Секоја солза и клетва на невиното население упатена кон окупаторот има поголема тежина од било кој медал и било кој бенефит од таа војна. Бар овој народ, кој бил неправедно окупиран и “ослободуван” во текот на историјата треба да има чувство за овие работи.
3. За крај една “луцидна” забелешка:

PetarK: Тие што ја пишувале горнава петиција се премногу глупави за да разберат дека војната во Ирак заврши одамна - Американците победија, Ирак под Садам Хусеин загуби.

Во Ирак сега се водат граѓански војни и нашето присуство таму е потребно (или не) од истите причини од кои меѓународни мировни сили се стационирани скоро секаде каде што има конфликти.

Тој што даде ваква забелешка е премногу глупав за да увиди дека во Ирак се води војна на кој на едната страна е Коалицијата предводена од САД, а од другата се повеќе вооружени групации (не е исклучено и тоа што дел од нив војуваат меѓусебно). Присуството таму не е во мировни сврхи, затоа што при навлегувањето на сојузниците на Ирачка територија, војна немаше (што смируваат тие?!), ако сакате и формализирање, присуството на војските таму никогаш не е одобрено од ООН, напротив, осудено; на крај краева мировна мисија е мисија која создава услови за мир. А таму мир нема, ниту пак ќе има - затоа што до заби вооружените специјалци делуваат малку поинаку од плави шлемови.

- - - - - - - -

Свесен сум дека поголемиот дел од граѓаните се против оваа петиција, односно го поддржуваат македонското учество во Ирак, и тоа не заради некој ефект таму на лице место, туку од некои страни интереси кои би следеле како возвратна услуга од големите играчи на политичката сцена. Но добро е, митовите се предизвикани (во тоа име наредниве денови ќе биде објавен материјалот кој што беше поделен на граѓаните минатиов период). Свесен сум дека најверојатно ќе биде повторно угодено на заповедта на САД за зголемување на бројот на македонски војници таму и дека повторно за тоа нема да се расправа нити во Собранието нити било каде. Но, не сметам дека целава иницијатива е донкихотска битка. Отварањето на јавна дебата по оваа тема, и бар малото размрдување на заспаната инертна јавност (и академската јавност спаѓа тука), дури и да не допринесе во целосно остварување на нашата цел, би било добра основа за натамошно развивање на мировни движења, како на пример неучество во идни војни, или пак отворање на табу темата УКИНУВАЊЕ на војската во целина, по јапонскиот пример, и сл. Исто така, се отвораат многу прашања околу НАТО интеграциите и воопшто, се предизвикува догматизмот и едноумието кое се сервира веќе подолг период од страна на владејачките партии.

извор: Вуна

Повлекување или дополнително заглавување во Ирак?

Деновиве се случија два важни настани поврзани со прашањето на нашето учество во окупацијата на Ирак. Добрата вест е што се зголеми информираноста околу петицијата за повлекување на нашите војници од Ирак , што веднаш даде резултат. За само неколку денови се собраа онолку потписи колку што претходно се собираа за месеци. Лошата вест е најавата дека бројот на македонски војници во Ирак ќе биде дуплиран.

Еден од главните аргументи за нашето учество во окупацијата на Ирак е дека тоа е услов за нашето зачленување во НАТО. Во врска со тоа се доведува и најавеното зголемување на бројот на македонски окупациски сили. Имено, САД побара од БР Македонија да го зголеми бројот на војници за, како возврат, да ја притисне Грција да не го блокира нашето зачленување во НАТО под уставното име.

Прво, да разјасниме дека учеството во окупацијата на Ирак воопшто не е услов за зачленување во НАТО. Во моментов само 10 од 26-те членки на НАТО учествуваат со свои војници во Ирак, а Хрватска, која е исто така кандидат за членка на НАТО, нема војници во Ирак, а е понапред во поглед на процесот на зачленување од БРМ.

Второ, па зошто воопшто да се зачленуваме во НАТО?! И да дозволуваме САД да не уценува постојано мафтајќи со поддршката на нашето зачленување во НАТО како тоа безмалку да е дар божји? Веќе пишувавме дека тврдењето дека со зачленувањето во НАТО ќе се подобри нашата безбедност се темели врз основни непознавања на мандатот и правата и обврските од членството во НАТО (повеќе околу тоа можете да прочитате овде ). Покрај тоа, зачленувањето во НАТО ќе го оптовари нашиот буџет во кој наместо за социјални програми ќе се издвојуваат повеќе пари за вооружување. Наместо за леб, парите ќе се даваат за оружје. И на крајот, со зачленувањето во НАТО уште посилно се врзуваме за една агресионистичка политика која е се помалку популарна во светот и поради што можеме да станеме жртви на некој терористички напад.

Затоа не треба да дозволиме да не условуваат околу нашата надворешна политика. Наместо да станеме заложници на САД околу Ирак, треба во најмала рака да отвориме дебата што добиваме а што губиме од зачленувањето во НАТО. И знаете што е најсмешното тука? Ако ние се заканиме дека ќе ги повлечеме нашите војници од учеството во окупацијата на Ирак, верувајте дека САД веднаш ќе ни понудат да ја спречат Грција да стави вето на зачленувањето во НАТО под уставно име само и само ние да не се повлечеме од Ирак. Сфаќате како може одеднаш да се преврти играта во наша полза? Ама на пудлиците што ја претворија оваа земја во банана република (и од ВМРО и од СДСМ) тоа не им текнува. За да им текне, треба прво да престанат да размислуваат како пудлици. А тоа очигледно не можат да го направат.

Затоа, да не дозволуваме повеќе САД да не влече за нос околу Ирак! Пресметките на нашите банано-републикански политичари се повеќе од дилетантски, а, уште поважно, нашето учество во окупацијата на Ирак е тешка, непростлива данга за нас, кои учествуваме во окупацијата на друг народ, кој никогаш ништо не ни згрешил иако во текот на историјата многу долго сме биле под окупација и би требало да знаеме колку страшна работа се окупацијата и окупаторите.

Извор: Рене, Левичарски блог