Мономаничен милитаризам

Веќе и површната анализа на однесувањето на значаен дел на политичарите од некогашниот социјалистички блок, клучувјќи ги во нив и државите од некогашна СФРЈ, ќе покаже дека во нивното однесување можат да се забележат нагласени елементи на мономанија. На свој начин, секој од нив обземен е со иста идеја. Тоа е идејата за влез во НАТО по секоја цена. Никој жив од нив не умее разложно да објасни зошто е потребен влезот во НАТО и што тој ќе им донесе на нивните земји, но убеден е дека тоа е добро. Така и мономанот, обземен од една иста идеја (на пример, да украде одредена ситница) не умее да каже зошто е тоа потребно, меѓутоа „знае”, односно тврди дека тоа е потребно. Со време, мономанијата може да премине во присилна невроза. Имено, некој човек не знае зошто повторува едни исти дејства, како што е проверувањето дали бравата од влезната врата на станот е заклучена, макар со сигурност знае дека само предмалку ја заклучил. Непрекидно проверувајќи дали ја заклучил или не ја заклучил влезната врата, тој прекинува нормално да мисли, како и да се бави со останатите секојдневни нешта од својот живот. Практично, и прекинува да го живее својот живот, туку живее некаков измислен живот, придржуивајќи се до принципот така треба.

Кога и да го вклучам телевизискиот апарат, кога и да го вклучам радио приемникот или да свртам некоја страница од нашиот дневен или неделен печат, секогаш наидувам на едно истото: дали ќе бидеме примени во НАТО, кога ќе биде датумот за влезот во НАТО, како и кои услови треба да ги исполниме за да се оствари „посакуваниот” сон? Наедно, секоја изјава на било кој дојденец од Запад, макар бил и заменик на заменикот за надворешни работи на „таа и таа” земја, се разгледува со сета сериозност. Секој негов збор се разгледува и анализира од секоја можна страна, се откриваат и се толкуваат скриените пораки во неговата изјава, макар во неа и да немало никаква скриена намера. Самите, пак, дојденци се издигаат на највисокиот можен пиедестал. На тој начин, државата полека се преобразува во Русија од првата половина на 19-от век, низ која шеташе безначајниот Гогољев јунак Чичиков, купувајќи и продавајќи сè и сешто – најчесто непостоечки, т.е. мртви души. Затоа, царската цензура за извесно време го забрани излегувањето на романот „Мртви души”, со едноставното образложение дека идејата за мртва душа е contradictio in adiecto, односно дека таа е еднаква на идејата за дрвен камен, бидејќи душата е или жива или не постои – неживите души се недуши. Во слична парадоксална ситуација се наоѓа и Република Македонија, за која веќе реков дека во своето мономанично однесување не е изолирана. Нешто слично се случува и во Хрватска: ниту хрватските граѓени се воодушевени од евентуалниот влез во НАТО, ниту некој умее рационално да ја објасни таа потреба, ниту... Сепак, Хрватските политичари унисоно извикуват дека иднината на Хрватска е во НАТО. Значи и таму, како и тука, никој не знае зошто во НАТО, но секој знае дека треба во НАТО.

Ако се разгледаат аргументите што македонската политика ги нуди за потребата од влез во НАТО, набргу ќе се покаже дека понудените аргументи не се имуни дури на елементарна логичка критика. Се тврди дека влегувањето во НАТО, како организација на колективна безбедност, ќе го сочувала мирот во Република Македонија. Колку НАТО тоа успешно го стори, можеше да се увери секој македонски граѓанин за време на војната од 2001 година: НАТО ниту го спречи прелевањето на терористите од Косово, кое се наоѓаше под нејзин протекторат, ниту го оневозможи илегалното влегување на оружјето во Македонија. Дури повеќе, постојат бројни индиции кои укажуваат дека „борците” на АНА, ОНА, УЧК – или како веќе ќе се именуваат – своето вооружување, како и воената логистика, ги добивале токму од НАТО и КФОР. Конечно, не е потребно некоја особена меморија за да се сетиме дека пред извесно време во класичен шврц со луѓе не учествуваше ниту македонската Влада, ниту некакви баучи од типот на србокомунисти или КОС, туку токму припадниците на КФОР, со обилна помош на еден човек од шведската амбасада во Скопје. Патем, колку да не се заборави, Шведска е ценета членка на НАТО.

Во недостиг на било каква инвенција „мудрите” македонски политичари тврдат дека благодарение на влезот во НАТО нашите граници ќе биле безбедни. Ако НАТО е навистина мирољубива организација, која нема никакви агресивни намери кон било која земја, вклучувајќи ја и Република Македонија, тогаш нема потреба да се зачленуваме во НАТО, бидејќи Бугарија и Грција се веќе членки на НАТО. Наскоро, барем така се тврди, тоа ќе бидат Косово и Албанија. Во догледна иднина тоа ќе биде и Србија. Според тоа, тие самите по себе, како членки на НАТО, ќе го гарантираат граничниот интегритет на Македонија. Следејќи ја претходната логика, се доаѓа до едноставното прашање: од кого НАТО ќе нè брани? Можеби, самото од себе? Но, тоа е бесмислено. Затоа, со НАТО или без НАТО, НАТО ја гарантира нашата безбедност. Ако е така, ако навистина НАТО самата по себе е гарантот за мирот во земјата, тогаш зошто би се зачленувале во оваа организација? Зачленувањето во НАТО би довело само до една „предност” – ќе бидеме должни и de jure да учествуваме во нејзините „мирољубиви” миси од типот на оние во Авганистан, Ирак, Иран, Србија... Тоа значи да испраќаме наши војници, кои ќе гинат на непознати и за нас далечни територии, борејќи се за туѓи интереси.

Она што како човек искрено ме загрижува е сознанието за сè поголемата милитаризација на македонското општество, како дел од општата милитаризација на светот, диктитарана директно од САД. Ме плаши што наместо идеите за просветување и образование се форсираат магличестите тези за некаков светски тероризам, најчесто подржуван и спонзориран токму од оние кои се „борат” против него. Што се Бин Ладен и Елкаеда, што се талибанците, ако не токму производ на САД во нивната борба против некогашниот Советски Сојуз? Што беше Садам Хусеин, ако не човек кој воено ги бранеше интересите на САД во војната со Иран? Тогаш Садам важеше за демократ и борец против исламскиот фундаментализам, персонифициран во ајатолахот Хомеини. Сепак, Садам заврши на бесилка, како терорист и исламски фундаменталист. Беше добар (good guy) додека Иранците ги таманеше со хемиско оружје. Потоа, кога го примени истиот метод врз Курдите беше прогласен за воен злосторник.

Како и да е, како човек, меѓутоа и како интелектуалец, ме вознемируваат милитаристичките тези кои секојдневно се пласираат во македонското општество. Воено одиме во Ирак, Авганистан или Босна, во исто време во коe не контролираме делови од нашата државна територија. Полициската нтервенција во Бродец имаше повеќе симболично значење, отколку одлучно и дефинтивно расчистување со убијците и натрапниците од секаков вид. Се одвојуваат огромни средства за воените мисии во странство, кога во државата владее општа беда. Овој манир на однесување е само блед рефлекс на она што се случува во САД. Претседателот на САД, Џорџ Буш, побара да се одобрат 195 милијарди за војните во Ирак и Авганистан. Дали некој си го поставил прашањето што сè може да се постигне со оваа сума, ако се употреби за поинакви цели, различни од водењето војни? Замислете што сè би се постигнало ако таа сума се подели на педесетина Африкански земји? Дали некој е свесен што за една африканска земја би значеле 4 милијарди долари? Меѓутоа, уште Маркс, а потоа и Орвел, сфатиле дека најголемото производство во капитализмот е војната: прво се руши она што се произвело, а потоа се произведува она што се рушело. Затоа, војната е најголемото производство од сите можни производства. Таа е производство над сите производства! Но, наедно, таа е производство и на смртта, бидејќи во војни луѓето не се испраќаат да создаваат животи, туку да убиваат. Сепак, без било каква дилема, и понатаму се испраќаат македонски војници на светските боишта.

Сеедно на сето она што претходно беше изнесено и понатаму мономанично се повторува дека во НАТО мораме по секоја цена. Значи ли дека цената за влезот во НАТО може да биде нашата земја, како и нашиот и така мал буџет, чиј огромен дел ќе мора да се наменува за воени цели? Во сета оваа мрачна и, навистина, мачна ситуација охрабрува иницијатива „Непиеме нафта”, организирана од млади македонски интелектуалци. Колку и да звучи грубо, сепак подобро е мономаничен пацифизам, наспроти на мономаничниот милитаризам.

автор: Љубомир Цуцуловски

Сабота, 01 декември, 18.00 во Точка

Во сабота, на први декември, во културниот центар Точка со почеток во 18 часот, во склоп на активностите поврзани со иницијативата за повлекување од Ирак, “Не пиеме нафта!”, ќе се одржи проекција на филмот “Gunner Palace”, и дискусија околу македонското учество во ирачката војна и самата војна воопшто.



“Gunner Palace” е термин кој се однесува на големото луксузно здание насред Багдад, што некогаш претставувало кралска палата, а по инвазијата во 2003, штаб на американската војска. Токму војниците сместени таму се ликовите околу кои е исплетена приказната на филмот насловен по палатата.

Журкање во базен, рапување за она што се видело и доживеало во војната, глупи изјави, паметни изјави, цинизам, хумор, тага, изливи на емоции, адреналин, рации, акции, упади во ирачки куќи, анегдоти - класични “прикаски од војска”, песок, пот, страв, вознемиреност – тоа се клучните зборови со кои најдобро би се опишал овој тотално неконвенционален документарен филм. Чувството кое го остава делумно потсетува на “Apocalypse Now”, со таа разлика што овој филм се случува во real-time.. или како што вели еден од учесниците: "For y'all, this is just a show, but we live in this movie." Особен впечаток остава гротескната, на моменти пародична нарација и вештото вметнување на цитати од медиумите, монтирани на фактички слики.

Филмот е сниман во периодот кон крајот на 2003 и првата половина на 2004. Зад него стои Мајкл Такер, новинар, embedded на своја рака. Жив и возбудлив, “Gunner Palace” зборува за војната од една сосема поинаква перспектива, притоа избегнувајќи да изведе конечен заклучок – тоа е оставено на самите гледачи.

Што се однесува до дискусијата по тоа, воведен збор ќе има Дамјан Алексиев, а ќе може да се вклучи секој од присутните. Приликата ќе се искорсти и за дистрибуирација на второто издание на памфлетот (PDF на овој линк), а бесплатно ќе се разделат и преостанатите шака беџови.

Не заборавајте да се потпишете на петицијата “Не пиеме нафта” - клик овде.

myspace.com/nepiemenafta

Околу “Не Пиеме Нафта” - што се случуваше во ноември

Изминатите две недели ми беа исполнети до максимум со пуно ствари, така што не стигнав на време да кажам како се одвиваа работите околу иницијативата за повлекување на македонската војска од Ирак. Еве некои впечатоци за тоа што се случуваше и најава за тоа што треба да се случи.

Издадовме втора верзија од памфлетот “Не пиеме нафта”: разликите од првото издание се во насловната страница, малку е скусен материјалот - исфрлен е текстот на петицијата затоа што истиот е образложен во деконструкцијата на 14те мита, дел кој што малку го преработивме. Памфлетот (ќе) се дистрибуира секаде каде што ќе имаме прилика, а и вие може да помогнете: слободен е за преземање во PDF на овој линк. Секој добронамерник кој има услови (службен фотокопир, по можност во државната администрација, најарно во Министерство за Одбрана), нека копира, нека остава по кафичи, книжари, факултети, нека се шири зборот.
Изработивме и беџови со добро позната сликичка на војникот и натписот “окупатори”, ама 200 беџа отидоа одма, но веројатно ќе има нова тура, зависно од тоа како странските шпиунски служби ќе ни уплаќаат средства за дејствување. Беџовите ги делиме бесплатно.
Се одржа тркалезната маса во склоп на Peace Unlimited Festival. Од најавените се појавија проф. Шкариќ, Коља, Рамадан Рамадани и претставниците од политичките партии. Учество зема и претставничката на Civil. Мојот генерален впечаток е позитивен. За прв пат се соочивме со повеќе посетители од предвидени столчиња и тоа ме радува. За настанот известија Шпиц (го нема онлајн тоа издание, појма неам зашто), Време и НетПрес.

Минатата недела по повод иницијативата, настаните и актуелизирањето на овој проблем, како што најавив на блогов, бев во 103ка и кај Јанко. Горе - долу некој успеал да фати и да се информира дополнително. Најдобро нешто после тоа беа коментарите од некои луѓе “аман бе уште ли?”.

По многу истрошено време и дебакл со вордпресот, готов е и irak.vuna.info (или nepiemenafta.blogspot.com), и myspace.com/nepiemenafta. Нека се шири зборот.

Во подготовка се и уште некој клип, дополнителни принтани материјали и неколку настани - следно е проекција на филмот Gunner Palace во К.Ц. Точка, сабота 01.12, со почеток во 18 часот, и трибина после тоа. Официјална најава деновиве.
За крај - избегнувам да пишувам нонстоп за Не Пиеме Нафта на блогов затоа што тоа не е некоја организирана акција со определено времетраење, не е некое опортуно иживување на нечие его, луѓето позади тоа не се некоја елитистичка група која седи изолирана и повлекува потези па ајде сега мистифицирање и сл. Напротив - Не Пиеме Нафта е идеја, кога велам ние, не се обраќам од името на пар блогери и пар неблогери, туку од името на сите кои ни изразиле поддршка, кои доаѓаат на настаните, кои го читале материјалот, се потпишале на петицијата. Затоа и имав одбојност кон креирање сајт, официјално претставување како некоја штознам кампања. Нема тука подземје-мејнстрим, паметни-глупи, млади-стари, мажи-жени, на крај краева Не Пиеме Нафта е секој кој се согласува со нас, без оглед на тоа дали не’ видел или ја потпишал петицијата.

Петицијата може да ја потпишете на овој линк.

извор: Вуна

Клип 1

Полска и Австралија ќе се повлечат од окупацијата на Ирак

Викендов е сведок на два крупни удари за американскиот империјализам: бандитска дружина на земји што го окупираат Ирак (помеѓу нив, на наша срамота е и нашата земја!) во 2008 година ќе се намали од 19 на барем 17 земји!

Новиот полски премиер, Доналд Туск (либерал, а не левичар!), во својот прв говор пред полскиот Сејм најави дека стои на предизборното ветување дека ќе ги повлече полските војници од Ирак до крајот на 2008 година: „Ние решивме да го почнеме и да го завршиме повлекувањето на полските војници од Ирак во 2008 година.“

Во Австралија, пак, се остварија предизборните очекувања и опозициската Лабуристичка партија победи. Нејзината победа исто така се очекува да доведи до повлекување на австралиските војници од Ирак до средината на 2008 година. Во април оваа година на Националната конференција на лабуристите беше усвоен следниот став околу Ирак:

„Лабуристите не го поддржуваа австралиското вмешување во Војната во Ирак, бидејќи воената акција не беше одобрена од Советот за безбедност на ОН и бидејќи не можеше да се утврди веродостоен случај дека Ирачката војна претставува легитимен одговор на терористичките напади од страна на Ал Каеда согласно одредбите од членот 51 од Повелбата на ОН. Позицијата на лабуристите подоцна се покажа за точна.

Ниту една од целите што беа дадени за војната не се исполнија: не беше пронајдено оружје за масовно уништување, а терористичката закана се зголеми наместо да се намали како резултат на инвазијата. Како резултат на нашето учество во Ирак, Австралија сега повеќе е терористичка цел отколку што би била во обратен случај. Лабуристите постојано тврдеа дека нашите трупи подобро би биле употребени за обезбедување на интересите на Австралија во нашиот регион, а не ако останат бесконечно во Ирак.“

Со повлекувањето на Австралија од окупацијата, ќе преостанат само уште две западни земји кои учествуваат во Ирак: Британија и Данска (која и самата е во тек на повлекување). Со повлекувањето на Полска бројот на земјите членки на НАТО кои сеуште ја поддржуваат окупацијата ќе падне на само 6 (Британија, Романија, Бугарија, Чешка, Ерменија и Данска). На истиот број земји ќе падне и бројот на земји членки на ЕУ кои учествуваат во Ирак. Затоа прашуваме:

АКО НАШАТА ЦЕЛ Е ЗАЧЛЕНУВАЊЕ ВО ЕУ И НАТО, ЗОШТО НЕ СЕ ОДНЕСУВАМЕ КАКО УБЕДЛИВОТО МНОЗИНСТВО ЗЕМЈИ ЧЛЕНКИ НА ЕУ И НАТО И НЕ ЈА ПРЕКИНЕМЕ ОКУПАЦИЈАТА НА ИРАК?!!!

БР Македонија со учеството во окупацијата на Ирак по прв пат по Александар Македонски окупира туѓа земја. Да го обелиме образот на нашата земја и додека не е предоцна, да се повлечеме од окупацијата на Ирак!

Извор: Рене, Левичарски блог

Текстот на петицијата "Не пиеме нафта"

[клик овде за да ја потпишеш петицијата]

Ние, граѓаните на Република Македонија во името на добрите намери и определбите за хуманост и цивилизираност свесно застануваме против понатамошното учество на нашите војници во мисијата во Ирак. Апелираме до владата и до пратениците, кои одлуките ги донесуваат во наше име и со мандатот што сме им го дале преку непосредни демократски избори, да ги преиспитаат одлуките и при тоа да ги земат предвид и овие наши пораки.

Ова го бараме затоа што сметаме дека при донесувањето на одлуката за нашето учество во мисијата Слобода за Ирак немаше јавна дебата и не беше ислушан гласот на јавноста за ова прашање. Последица на тоа се еден куп невистини кои се искористуваат како фалсификувани банкноти, како лажни факти за оправдување на испраќањето нови контингенти војници, симнување на ограничувањата што на македонските војниците им ги наметнуваат нашите закони, и кои најверојатно ќе послужат како аргументи за зголемување на бројот на војниците.

Учеството на Македонија во коалицијата што ја спроведува мисијата Слобода за Ирак не е обврска која произлегува од нашите амбиции за влез во НАТО. Во коалицијата не учествуваат две третини од земјите членки на Алијансата, а од западноевропските држави учествуваат само Велика Британија и Данска. Тоа не е обврска ниту од нашиот кандидатски статус, а најдобар пример е Хрватска, која, иако не учестува во коалицијата, е понапред од нас во НАТО-интеграциите.

Лажен е и фактот дека трошоците за мисијата ги покриваат Американците или други сојузници. Во јавноста е малку познат фактот дека за македонското учество во крвавата мисија во Ирак од буџетот се издвојуваат по 5 милиони долари годишно. Тоа се пари од нашиот џеб - и ние ја финансираме окупацијата на Ирак.

Мисијата во Ирак не е мировна. Прво, како што изјави и генералниот секретар на Обединетите нации Кофи Анан, мисијата е илегална. Значи, непотврдена со соодветна резолуција од ООН. Второ, таа никако не може да спаѓа во мировна, затоа што во моментот кога се случи инвазијата во земјата немаше војна. Трето, фактичката состојба не се поклопува со дефиницијата за тоа што е мировна мисија што ја даваат ООН - мисијата не создаде услови за мир, напротив, таму е се покрваво.

Лицемерен е фактот што мисијата се вика Слобода за Ирак затоа што коалицијата ја окупираше државата која беше суверена. Фактот што во неа се градат четири американски бази не кажува дека војниците дошле да ја ослободат земјата и да си заминат, туку да останат. Тоа го прават окупатори, а не ослободители. Ова се потврдува и со неодамнешната изјава на поранешниот државен секретар на САД Колин Пауел кога во една своја изјава војната ја нарече окупација.
Фактичката ситуација на теренот сосема се поклопува со сите дефиниции на окупација, па и оние кои ги дава американскиот Департмент за одбрана.
И на крај, сите оние кои носат одлуки ги потсетуваме на ослободителните мисии во Македонија што балканските држави ги спроведувале на почетокот на XX век.

Нема ништо од ветеното учество на македонски фирми во обновата на Ирак.

Нема дебата за македонското учество во Ирак, што ја оправдува констатацијата дека за учеството во Ирак постои политички консензус.

Бројката на цивилни жртви е околу 70.000 цивили (Iraq Body Count). Тоа воопшто не е показ дека војната е завршена. Секојдневните колежи и напади носат се повеќе жртви. Како што оценуваат аналитичарите, државата фактички се наоѓа во граѓанска војна.

Македонските војници во Ирак се секојдневно изложени на воен ризик. Фактот што неколкумина македонски војници беа одликувани со медал го докажува тоа. Медали не им се даваат на луѓето кои седат во базите и играат табла, туку на оние кои непосредно се ангажирани во ризични акции. Дополнително, Македонија во Ирак праќа елитни единици, наспрема претежно регрутниот состав на главнината од војската на САД.

Инвазијата и распоредувањето на трупите во Ирак не придонесуваат за борбата против тероризмот и не прават од светот побезбедно место за живеење. И Буш во една изјава признава дека Ирак нема врска со терористичките напади од 11 септември 2001 година. Инвазијата на почетокот беше оправдувана со информации дека Садам Хусеин има оружје за масовно уништување. Оружјето никогаш не беше пронајдено.
Дополнително, окупацијата на Ирак ќе продуцира непријателства што ќе долее масло на огнот и дополнително ќе придонесе за регрутација на нови генерации на терористи. Во оваа битка и Македонија и нејзиното мирољубиво население станува потенцијална мета на тероризмот.
Сето тоа значи дека војната не придонесува за безбедноста и за борбата против тероризмот.

Поради сето тоа, и поради мирољубивата традиција на македонскиот народ и сите што живеат во Македонија, ние застануваме зад ставот, гласно бараме Парламентот да донесе одлука да се повлечат македонските војници од Ирак, а државата да излезе од коалицијата Слобода за Ирак.

[клик овде за да ја потпишеш петицијата]

Кој е интересот од испраќањето македонски војници во Ирак

Македонија со одлуката да испрати војници во мировната мисија „Слобода за Ирак“ ја вовлече земјава во војна со сомнителни мотиви. Митови се тврдењата дека сите држави ја поддржуваат мисијата, дека испраќаме војници во Ирак поради НАТО, како и тоа дека Македонија не троши пари од буџетот за мисијата во Ирак. Ова се ставовите на поголем број експерти и антивоени активисти, кои деновиве организираа дебата во рамките на кампањата „Неограничен мир“, а по одлуката на Владата да го зголеми бројот на војниците што служат во Ирак. Од друга страна, претставниците од политичките партии на власта и на опозицијата беа единствени во тврдењето дека Македонија со оваа одлука ги штити интересите на својата држава. - Не значи дека сум милитант ако не сум на исто стојалиште со ставовите на пацифистите. Сметам дека во оваа ситуација не се водиме од моралните и етичките мотиви на жителите на Ирак, туку од македонските интереси. Точно е тоа дека Хрватска нема интерес за овие мисии, но Хрватска немаше никаков проблем за влез во НАТО, освен проблемот со соработката со Хашкиот трибунал, и од старт имаше подобра позиција од нас. Ние моравме да играме на картата учество на мировните мисии - оцени пратеникот Игор Ивановски од СДСМ. Професорот на Правниот факултет во Скопје Светомир Шкариќ, пак, вели дека договорот што Македонија го потпиша за учество во овие мисии е „американски“ и нема врска со НАТО. - Оттука не држи тезата дека сето ова го правиме за влез во Алијансата. Во ситуацијава, Уставниот суд треба да се изјасни за договорот за испраќање војници што сите партии го прифатија во парламентот - побара Шкариќ. Рамадан Рамадани додава дека уште еден мит што постои во Македонија, особено меѓу албанското население, е љубовта кон Америка. - Според овој мит, Албанците во Македонија веруваат дека секој што не се согласува со испраќањето војници во Ирак е против Америка - вели Рамадани. Во моментов 20 држави имаат свои војници во Ирак, а осум од нив се членки на НАТО, меѓу кои Британија, Данска, Бугарија, Естонија, Полска Романија и Чешка. Притоа, блиските сојузници на САД, како што се Канада, Германија и Франција, немаат свои војници во мисијата во Ирак.

Е. С. И.

извор: Време

Mакедонија - Спонзоруша

Граѓанската иницијатива „Ние не пиеме нафта“ денес организираше тркалезна маса. Се стокмив и појдов. Интересно. Морав да пишам пост, не знам зошто ама морав да изреагирам на излагањето на Александар Николоски од ВМРО-ДПМНЕ. Не би го поштедила тука и Игор-Шема од СДСМ бидејќи на иста линија беше и неговата изјава ама ете од првиов фатив супер цитати, уредно ги чкртнав на маргините од фанзинчето и веројатно бидејќи дебатата се одвиваше само меѓу учесниците, а не публиката почувствував потреба да чкртам пост. Ете одговор. Ај замолчи една герилка да те видам.

Фанзинчето е добро стомено. Полно со податоци кои овојпат одат во насока- демистификација на приказните кои ни се сервирани. Очекував силни аргументи од двајцата владини претставници ама добив само митови на послужавник кои и онака фино ги раскршија авторите на петицијата.

Николоски ја дефинираше „мировната“ мисија на мекедонските трупи во Ирак како „стратешко пријателство со САД кој е нашиот најголем пријател и СПОНЗОР“ (цитат) Во Фанзинот е спомната Хрватска која е кандидат за член во НАТО (еден од форсираните причини за учество на МК во мисијата), а истовремено нема испратено свои војници во Ирак. Хрватска е истотака и понапред од нас во НАТО- интеграциите. Истиот Николоски ја наведе Хрватска како легитимен пример но „ Хрватска е посилна на политички, економски, безбедносен план“ (цитат)

Па би го запрашала Николоски (ако може вака виртуелно кога не ни беше дозволено во живо) дали во неговото постојано инсистирање на алтернативи не влегува во еден зачаран круг од две опции: или МКД да работи на својата политичка, економска и безбедносна ситуација, да ја стигне хрватска, да ја надмине Хрватска па да може самостојно да донесува одлуки или Македонија да продолжи да постои и да се гради како СПОНЗОРУША?

извор: Фемгерила

Америка и 19-те ајдуци

Окупацијата на Ирак од страна на САД нема поддршка од светското јавно мислење ниту од огромното мнозинство на држави во светот. Моментално, само 19 земји од вкупно 191 воено ја поддржуваат американската окупација. За жал, меѓу нив е и Република Македонија, жалната банана република без свое јас.

Еве ја листата на срамот: Британија, Грузија, Австралија, Јужна Кореја, Полска, Романија, Ел Салвадор, Азербејџан, Бугарија, Монголија, Чешка, Данска, Албанија, Ерменија, Босна и Херцеговина, Естонија, Казахстан, Молдавија и – ние, како деветнаесеттиот ајдук. Никој друг не учествува! Во моментот има повеќе земји кои ги повлекле своите војници (вкупно 20 земји) отколку што се уште учествуваат во окупацијата! Покрај тоа, Данска значително го намали својот контингент и многу скоро се очекува сосема да се повлечи, партијата што победи на неодамнешните избори во Полска најави повлекување на војниците до крајот на 2008 година, а ако победи на ноемвриските избори во Австралија досегашната опозиција (а такви се предвидувањата) и Австралија ќе почне со повлекувањето. А во БРМ? ТИШИНА!!!! Ужасно бесчувствителна тишина! Никаков рок не е даден за повлекување! Напротив, дури има најави за зголемување на силите во Ирак!

И видете го друштвото во кое се наоѓаме! Речиси сите земји со здрави демократски корени или од старт не учествуваа во окупацијата (Германија, Франција, Шведска, Канада), или веќе ги повлекле своите војници (Норвешка, Холандија, Италија, Шпанија). А кој остана? Со мали исклучоци, матни држави кои исто како и БРМ имаат проблеми со вкоренетоста на демократијата. Навистина, треба да ни служи на чест што сме рамо до рамо со такви демократски сили како Азербејџан, Казахстан, Грузија, Ерменија, Молдавија, Монголија, Јужна Кореја и Ел Салвадор. Е навистина, добра багра сме нашле за дружење!

Ни ги потекоа ушите со тврдењето дека нашето учество во окупацијата е дел од нашето залагање за членство во НАТО. Ни ги потекоа ушите, ама ниту еден не се најде да извади документ каде што пишува дека БРМ, или која друга земја, мора да учествува во Ирак за да влезе во НАТО. Земји-членки на НАТО не учествуваат во окупацијата, ама пак – ние сме морале да учествуваме. Па зошто јавноста не ја информирате дека моментално само 1/3 од членките на НАТО учествуваат во окупацијата. Односно, дека дури 2/3 од членките на НАТО немаат војници во Ирак.

Ах, да, заборавив. Нашето учество во окупацијата на Ирак не е формален услов за зачленување во НАТО, ама тоа ни создава клучен сојузник во процесот на нашето зачленување без чија поддршка нема да можеме да се зачлениме. Бре, мајката! Ја памтите Лисабонската декларација од 1992 година? Според неа, Република Македонија не можеше да се зачлени во ЕУ ако не го променеше своето име со ново кое нема да го содржеше зборот Македонија. Ние тогаш опстоивме на нашата позиција и поради таа наша принципиелност Лисабонската декларација отиде во аут. Па зошто тогаш сега да прифаќаме вакви уцени? Ако окупирањето на некоја земја е услов за наше зачленување во некоја организација, тогаш треба да го преиспитаме нашето зачленување во една таква организација. Или барем да го замрзнеме процесот, се додека таквиот неморален услов не биде повлечен.

Уште нешто за крај. Последните земји што ги повлекле своите војници се три членки на НАТО: Словачка, Латвија и Литванија. Во Ирак беа убиени 4 Словаци, 3 Латвијци и 9 Литванци. Дали е потребно некој од нашите војници да биде убиен за тогаш да се покрени дебатата за нашето учество? Тогаш со прст ќе посочиме кој бил виновен за нивната смрт: Грујо, Бранко и секој од вас што ја поддржувате окупацијата на Ирак и нашето учество во неа.

Извор: Рене, Левичарски блог

Неаргументирани врисоци: Слобода за Македонија, Ирак во НАТО

Уште од самиот почеток на иницијативата “Не пиеме нафта!”, очекував дека ќе наидеме на остри противнички реакции. Отворена е дискусија на една тема која 4 години е систематски маргинализирана. Отворена е дискусија која се избегнуваше сиот овој период. Освен некои минорни акции, ниту еден релевантен фактор во оваа земја не го актуелизираше нашето учество во војна. И тоа не било која војна, туку крвавата Ирачка војна, современиот Виетнам. Војна која што ни под разно не е оправдана, ако воопшто било која војна може да биде. Доколку не сте свесни или рамнодушни кон фактот дека вашето национално знаме се вее на бојното поле, и дека најверојатно е испрскано со крв на невини граѓани, дека таму вашата земја е окупатор и соучествува во геноцидот на еден цел народ, доколку со потсмев гледате на овие мои зборови, тогаш поарно не го ни читајте натамошниот дел од текстот, затоа што не сте луѓе, туку безочни ѕверови.
Кога се нафатив на една ваква иницијатива, бев свесен дека голем дел од масата ќе се нафрли кон нас како на еретици. Нормално, ја предизвикавме догмата во која сите тие се колнеа (Американците и ректилното упикување и милување од страна на нашите марионети-политичари како благодарност до нив за третманот кој го имаме). Очекував реакции од типот како оние на Кајгана (по една реченица без прирок), или Багра (наследниците на Александар Велики). Нормално е не сите да аргументираат и да изнесуваат критички ставови.

Исто така очекував да има реакции и од доста сериозни ликови, со поинакви идеолошки определби. Пример, си го замислував Трибун како одлучно застанува против, аналитички, аргументирано и сталожено како што знае.

Но, денес имаме друга ситуација. Трибун, како и гомилата други поддржувачи на војната во Ирак и нашето учество во неа, реагираше со сосема кус пост, составен од четири реченици, од кои четвртата е: ДА БИДЕМЕ ПОГЛАСНИ ОД НЕАРГУМЕНТИРАНИТЕ ВРИСОЦИ НА ОПОНЕНТИТЕ!

Прво и основно, мене лично ме навредува после испишани повеќе постови на неколку блогови, одржана трибина и издаден памфлет составен од многу повеќе од четири реченици некој да ми вели дека моето тврдење е неаргументирано. Згора на тоа, таква изрека доаѓа од блогер кој што во најголемиот дел од постовите му се структуирани со вовед, аргументација и заклучок, и добро знае што е аргумент а што не. Особено ме навредува кога истиот тој човек настапува потценувачки кон целиот труд на една тема, нарекувајќи го “врисок”. Во сајбер просторот врисок е текст напишан со капс лок. Нашата иницијатива е напишана со сосем обичен фонт. Од приложеното, некој друг вреска.

Второ, деснчарскиот кампус во овој пост доби своја контра-иницијатива, олицетворена во банерчето на кое е прикажан кипот на слободата, и слоганот “Слобода за Ирак - Македонија во НАТО”.

Бидејќи освен празни флоскули, друга аргументација за оваа иницијатива не е дадена, останува само идејата на авторот да постигне емотивен ефект (преку епската слика) - збунетиот Македонец да го добие чувството на ослободители и чувството на двојна придобивка - ем Ирачаните слободни, ем ние во НАТО.

Епа јас погнасна порака од таа не би можел ни да замислам. Прво, без трунка грижа на совест, без никакво влијание на христијанските вредности кои Трибуна ги негува, без грам совест која треба да ја има како хуманист, војната во која секојдневно гинат луѓе (до сега официјално ОСУМДЕСЕТ ИЛЈАДИ ЦИВИЛИ - да викам, на глас, врескам! ОСУМДЕСЕТ ИЛЈАДИ!), војната која се води без одобрение од Советот за безбедност, војна која настана откако Коалицијата стапна на ирачко тло, ја поистоветува со ослободување?!!!?! Да, мисијата се вика Слобода за Ирак, исто како што НАТО бомбашката мисија кога настрадаа болницата и РТС во Србија се викаше Милозлив Ангел. Кое црно ослободување?! Слобода не значи само симнување на тиранинот од власт, слобода значи и отсуство на страв да се излезе на улица, слобода значи можност да се гради општеството, а не да се гине и живее во очекување кога комшијата ќе те рокне сосе се’. Мировни мисии вршат плави шлемови, а не до заби наоружени професионални убијци.
Што се однесува до вториот аспект до сублиминалната порака - “Македонија во НАТО”, и тоа е типична манипулација, прво затоа што учеството во Ирак не е дел од НАТО интеграциите, а второ, затоа што никој не кажува зошто треба во НАТО. Добро, до кога ќе одбивате да прочитате она што ние само го преведуваме од странските извори - НАТО не учествува во Ирачката војна. Од вкупно 26 земји членки на НАТО во моментов, во Ирак свои национални армии имаат испратено само 8, и тоа САД, Канада, Британија, Данска (во процес на повлекување, кај и да е и тие целосно ќе си одат), Бугарија (е овие не си одат), Романија, Чешка и Полска. Хрватска, која е понапред од Македонија во НАТО интеграциите, не учествува во оваа војна. И да, повторно “националниот интерес” - НАТО или смрт. Неаргументирано, необразложено, сервирано како апсолутна вистина која не смее да се преиспитува.

Поента: Македонскиот десничарски блогерски кампус предводен од Трибун, заслепен од својата сервилност и поданост на големата светска велесила и хегемон САД, го достигнуваат врвот на својата некритичност на вакви горливи теми, обидувајќи се да ги дисквалификуваат оние кои навистина веруваат и искрено се залагаат за одредени идеи, без притоа да понудат соодветни аргументи и да ја прифатат фрлената ракавица за дебатирање и разменување на ставови. Секое малку поразлично мислење се третира како закана, а во одбрана се приложуваат само фрази кои не сведочат за ништо друго туку за една бесчуствителност, нехуманост, свирепост и злоупотреба на “националните интереси”, фрази и слики кои треба да послужат за гордо удирање во гради, и понатамошно држење на мозокот во тегла.

извор: Вуна

Околу петицијата “Не пиеме нафта”

Изминативе неколку дена, петицијата беше објавена на Оннет, Багра и Кајгана. Бројот на потписите драстично се накачи (очекувам до крајот на денот да дојде до бројката 400), а малку по малку почнаа да се активираат нечии вијуги. Петицијата ја потпишаа и некои влијателни универзитетски професори - Билјана Ванковска, Ферид Мухиќ, Љубомир Цуцуловски, Светомир Шкариќ и др.
Сепак, мислењата кои ги прочитав на форумите по однос на целата иницијатива, беа во рамките на очекувањата - многу некритички, мрзеливи (не го прочитале текстот на петицијата а какаат), аргументирани само со преку парафразирање на излитените фрази пласирани во медиумите од страна на одговорните.

Затоа, наместо да се расправам по форумите, еве еден топтан пост со реплика на тројца од учесниците во дискусијата на Багра (на Кајгана се премногу, а најголемиот дел од репликите се по една реченица, која сите ја повторуваат).

1. Judge:

Секој кој мисли дека треба да ја потпише петицијава, работи директно ПРОТИВ интересите на Македонија како држава!
Еве, ќе ви нацртам:
- единствен, е-д-и-н-с-т-в-е-н услов Македонија да има шанса да опстане како држава е да се приклучи во НАТО
- најголем поддржувач во нашето членство во НАТО е САД
- ако не сме во Ирак, САД нема да не поддржуваат
- Хрватска не е Македонија, и на нејзините граници не се готви војна

Ова мислење е типично реал-политикантство по урнекот на досегашните владејачи (од било која провиниенција). Зошто ваквите ставови се погрешни, или во најмала рака базирани на илузии?!

Прво, во Ирак со свои трупи учествуваат само 10 земји членки на НАТО. Самиот пакт не е завојувана страна во Ирак. Нашата војска таму не е во служба на НАТО, туку на коалицијата предводена од САД. Учеството во Ирак не повлекува нужно членство во НАТО.
Второ, зошто се поаѓа од премисата “НАТО или смрт”? Дали Judge или било кој друг кој е на оваа линија, воопшто знае што НАТО претставува и какви ОБВРСКИ и ТРОШОЦИ повлекува? И дали сте свесни дека НАТО штити само од напад од надворешен непријател (ова оди како одговор на последната цртичка од репликата)? Дали сте свесни дека НАТО не прима земји кај кои постои ризик од немири (каква што е Македонија во моментов)?! - Ирак, не-Ирак, ако не се среди внатрешната ситуација, НАТО нема.

А, дури и да влезе Македонија во НАТО, во случај на терористички напад нема тоа многу да помогне. Типичен пример во е 11.9 кога САД, кои се земјата околу која НАТО гравитира, беа нападнати од терористи. И како НАТО помогна?!

Тоа е така затоа што терористите се непријател кој не може да се идентификува, нетипичен, неинституционализиран непријател, кој е секаде и никаде. А во случај на граѓанска војна или вооружено востание како она 2001, двете завојувани страни се од иста нација (зборувам за граѓанска нација, не племиња, затоа што вашето НАТО племиња не препознава). И ОНА и македонските вооружени сили би се сметале за македонски. НАТО не напаѓа сопствени граѓани, значи колку и да дава помош никогаш нема да пука на припадници на ОНА, освен ако тие не отворат оган на него. Ситуацијата во ништо не би се разликувала од 2001. Војната треба да се спречи овде и сега (затоа се инсистира на дијалог и сл.), бидејќи никој од страна нема да дојде и да ја спречи. За опстојувањето на земјава, а и за зачленувањето во НАТО тие специјалци кои се пратени таму, покорисни би биле доколку ги вратат назад и распоредат во кризните подрачја за конечно да може да се каже дека Македонија успеала да воспостави контрола на целата сопствена територија.
Ботом лајн: учеството во Ирак како производ на желбата за играње висока политика и дипломатија нема ама баш никаква врска со зачувување на безбедноста и опстојувањето на земјава виза ви членството во НАТО, затоа што ништо од тоа што пропагандната машинерија ви го сервира не е поврзано едно со друго.

За оние кои имаат желба да видат зошто е тоа така, корисен линк: North Atlantic Threaty 1949

2. Следи романтичарскиот национализам:

The Vlad: Незнам зашто те чуди една ваква петиција. Три четвртини од машката популација во Македонија се полни со естроген, пички у душа.2001 се виде колкав е процентот од гените на Александар во денешните Македонци. Аце не беше fucking потпишувач на петиции за мир.
Буљашите кои немаат муда ,нека бркаат работа, и нека не им пречат на на тие што имаат. Ниеден Македонски војник во Ирак не е отиден под принуда, а има повеке доброволци отколку што можеме да пратиме,така да, педерлааната нека си најде некоја друга петиција за потпишување.

…

Само губиме, сите војни ги изгубивме,преку тасе ми е да сме лузери,да тепаме барем еднаш и ние.

За првиот дел е излишно да зборам. На секој оној кој верува дека со оружје и воопшто со насилство може да се оствари некаква цел, не постои начин како да му се објасни зошто војната, било која војна, било каде, е лоша.

Што се однесува до македонските доброволци, на било кој soldier of fortune не му треба национална армија за да му се оствари желбата да оди на бојно поле. Секоја армија едвај чека доброволци, без оглед на пасошот. Сигурно и подобро би заработиле ако се борат под знамето на некоја побогата земја. Ем нивната жед за крв ќе биде задоволена, ем нема да се оптеретува македонскиот буџет.
А за тоа дека ете веќе не сме лузери, останува прашањето: како може да извојуваме победа во војна која не е наша? Дури еве, да “победиме#, што со таа победа?! Мислам каква корист? Ќе живееме подобро и посреќно од времињата кога Ирачаните едвај чекаа да дојдат македонските храбри и чесни мирољупци да им ги симнат прангите? Онака, тоа ќе го подигне моралот и националната самосвест. Од “победата” ќар ќе имаат само поединци кои на вешт начин успеваат да извлечат профит од туѓата несреќа, воглавно странски корпорации и по некој македонски гобар ако ни се врати некој ковчег од таму.
Ме воодушевува начинот на кој македонските горди синови&патриоти покажуваат муда - климајќи со главата на се’ што доаѓа од горе и жестоко бранејќи го хегемонизмот. Ете ви нов слоган: ГОРДИ СМЕ ШТО СМЕ МАРИОНЕТИ, ШТО ГАЗЕТО НИ ГО НАПОЛНИЈА СО МЕДАЛИ И ПЛАКЕТИ! Слепи сте ако не можете да увидите дека секој убиен Ирачанец од страна на македонски куршум е поголем пораз од било која замислена победа во било која војна. Секоја солза и клетва на невиното население упатена кон окупаторот има поголема тежина од било кој медал и било кој бенефит од таа војна. Бар овој народ, кој бил неправедно окупиран и “ослободуван” во текот на историјата треба да има чувство за овие работи.
3. За крај една “луцидна” забелешка:

PetarK: Тие што ја пишувале горнава петиција се премногу глупави за да разберат дека војната во Ирак заврши одамна - Американците победија, Ирак под Садам Хусеин загуби.

Во Ирак сега се водат граѓански војни и нашето присуство таму е потребно (или не) од истите причини од кои меѓународни мировни сили се стационирани скоро секаде каде што има конфликти.

Тој што даде ваква забелешка е премногу глупав за да увиди дека во Ирак се води војна на кој на едната страна е Коалицијата предводена од САД, а од другата се повеќе вооружени групации (не е исклучено и тоа што дел од нив војуваат меѓусебно). Присуството таму не е во мировни сврхи, затоа што при навлегувањето на сојузниците на Ирачка територија, војна немаше (што смируваат тие?!), ако сакате и формализирање, присуството на војските таму никогаш не е одобрено од ООН, напротив, осудено; на крај краева мировна мисија е мисија која создава услови за мир. А таму мир нема, ниту пак ќе има - затоа што до заби вооружените специјалци делуваат малку поинаку од плави шлемови.

- - - - - - - -

Свесен сум дека поголемиот дел од граѓаните се против оваа петиција, односно го поддржуваат македонското учество во Ирак, и тоа не заради некој ефект таму на лице место, туку од некои страни интереси кои би следеле како возвратна услуга од големите играчи на политичката сцена. Но добро е, митовите се предизвикани (во тоа име наредниве денови ќе биде објавен материјалот кој што беше поделен на граѓаните минатиов период). Свесен сум дека најверојатно ќе биде повторно угодено на заповедта на САД за зголемување на бројот на македонски војници таму и дека повторно за тоа нема да се расправа нити во Собранието нити било каде. Но, не сметам дека целава иницијатива е донкихотска битка. Отварањето на јавна дебата по оваа тема, и бар малото размрдување на заспаната инертна јавност (и академската јавност спаѓа тука), дури и да не допринесе во целосно остварување на нашата цел, би било добра основа за натамошно развивање на мировни движења, како на пример неучество во идни војни, или пак отворање на табу темата УКИНУВАЊЕ на војската во целина, по јапонскиот пример, и сл. Исто така, се отвораат многу прашања околу НАТО интеграциите и воопшто, се предизвикува догматизмот и едноумието кое се сервира веќе подолг период од страна на владејачките партии.

извор: Вуна

Повлекување или дополнително заглавување во Ирак?

Деновиве се случија два важни настани поврзани со прашањето на нашето учество во окупацијата на Ирак. Добрата вест е што се зголеми информираноста околу петицијата за повлекување на нашите војници од Ирак , што веднаш даде резултат. За само неколку денови се собраа онолку потписи колку што претходно се собираа за месеци. Лошата вест е најавата дека бројот на македонски војници во Ирак ќе биде дуплиран.

Еден од главните аргументи за нашето учество во окупацијата на Ирак е дека тоа е услов за нашето зачленување во НАТО. Во врска со тоа се доведува и најавеното зголемување на бројот на македонски окупациски сили. Имено, САД побара од БР Македонија да го зголеми бројот на војници за, како возврат, да ја притисне Грција да не го блокира нашето зачленување во НАТО под уставното име.

Прво, да разјасниме дека учеството во окупацијата на Ирак воопшто не е услов за зачленување во НАТО. Во моментов само 10 од 26-те членки на НАТО учествуваат со свои војници во Ирак, а Хрватска, која е исто така кандидат за членка на НАТО, нема војници во Ирак, а е понапред во поглед на процесот на зачленување од БРМ.

Второ, па зошто воопшто да се зачленуваме во НАТО?! И да дозволуваме САД да не уценува постојано мафтајќи со поддршката на нашето зачленување во НАТО како тоа безмалку да е дар божји? Веќе пишувавме дека тврдењето дека со зачленувањето во НАТО ќе се подобри нашата безбедност се темели врз основни непознавања на мандатот и правата и обврските од членството во НАТО (повеќе околу тоа можете да прочитате овде ). Покрај тоа, зачленувањето во НАТО ќе го оптовари нашиот буџет во кој наместо за социјални програми ќе се издвојуваат повеќе пари за вооружување. Наместо за леб, парите ќе се даваат за оружје. И на крајот, со зачленувањето во НАТО уште посилно се врзуваме за една агресионистичка политика која е се помалку популарна во светот и поради што можеме да станеме жртви на некој терористички напад.

Затоа не треба да дозволиме да не условуваат околу нашата надворешна политика. Наместо да станеме заложници на САД околу Ирак, треба во најмала рака да отвориме дебата што добиваме а што губиме од зачленувањето во НАТО. И знаете што е најсмешното тука? Ако ние се заканиме дека ќе ги повлечеме нашите војници од учеството во окупацијата на Ирак, верувајте дека САД веднаш ќе ни понудат да ја спречат Грција да стави вето на зачленувањето во НАТО под уставно име само и само ние да не се повлечеме од Ирак. Сфаќате како може одеднаш да се преврти играта во наша полза? Ама на пудлиците што ја претворија оваа земја во банана република (и од ВМРО и од СДСМ) тоа не им текнува. За да им текне, треба прво да престанат да размислуваат како пудлици. А тоа очигледно не можат да го направат.

Затоа, да не дозволуваме повеќе САД да не влече за нос околу Ирак! Пресметките на нашите банано-републикански политичари се повеќе од дилетантски, а, уште поважно, нашето учество во окупацијата на Ирак е тешка, непростлива данга за нас, кои учествуваме во окупацијата на друг народ, кој никогаш ништо не ни згрешил иако во текот на историјата многу долго сме биле под окупација и би требало да знаеме колку страшна работа се окупацијата и окупаторите.

Извор: Рене, Левичарски блог

БР Македонија ДАВА странска воена помош!

Ете и тоа чудо бидна! БР Македонија сред 3-децениска економска криза и со се поголем број нејзини граѓани на кои буричкањето по канти им е секојдневие, има ставка на расход во буџетот насловена странска воена помош! Од премногу пари што ги имаме, се расфрламе со нив! Уште повеќе! Знаете ли колку изнесува таа „помош“? Цели 998,194,000 денари за 2007 година, односно 16,204,448 евра, односно 22,182,089 долари!

Дополнителната анализа на оваа матна ставка нуди уште поинтересни сознанија. Што мислите, во кои земји оди таа наша воена помош? Веројатно во Ирак, Авганистан и БИХ, каде што имаме воени мисии. Добро, но според официјалните бројки од нашето министерство за одбрана, ние на мисијата во Ирак (окупаторска, да не заборавиме!) трошиме 5,000,000 долари, на мисијата во Авганистан (исто така окупаторска, макар што со поголема правна основа) – 2,800,000 долари. Мисијата во БИХ, според овие бројки, би процениле дека изнесува околу 1,000,000 долари. Е сега, да пресметаме: 5 милиони + 2,8 + 1 = 9 милиони долари. И го поставуваме наградното прашање: во кои други земји одат останатите 13 милиони долари извлечени од џебовите на македонските граѓани!?

И не застануваат тука сите пикантерии околу парите што ние ги даваме за „странска воена помош“. Во Ирак имаме 40 војници, а во Авганистан досега имавме 115 војници. Покрај тоа, Авганистан е подалеку од Ирак, што ќе рече дека се плаќаат додатни трошоци за транспорт на трупи и опрема. Оттука, како тоа за Ирак да се плаќа повеќе (и тоа доста повеќе!) отколку за Авганистан? И уште нешто, за мисија од 40 војници плаќаме 5 милиони долари, односно 125,000 долари на човек! И некој има образ да каже дека од окупаторската мисија во Ирак имаме само „бенефити“!? До кога ќе ја вртиме главата од негативностите поврзани со нашето учество во војната во Ирак: дека тоа не прави окупатори, дека не прави цел на терористичко возвраќање од другата страна, дека трошиме огромна сума на пари што дефинитивно попаметно може да биде искористена.

Патем, оваа ненародна влада што ги троши парите за да го лажи народот, со негови пари, дека е народна влада, за „странска воена помош“ издвои речиси двојно повеќе во однос на буџетот на владата на СДСМ за 2006 година. Всушност, веќе со ребалансот на буџетот, владата на Груевски ја зголеми оваа ставка. И после оној промоторот на капиталистичките интереси Славевски има образ да пљампа дека немало пари во буџетот за стечајците! Па нема пари, господине Славевски, кога парите од граѓаните ги трошите несоодветно!

Во врска со овие бројки побарано е од портпаролот на министерството за одбрана да даде објаснение. Објаснението се уште го чекаме и баш не интересира зошто и на кои тоа земји ние, земјата во економска криза, и даваме не хуманитарна, не економска, туку најлошото – воена помош.

Извор: Рене, Левичарски блог

Инвазијата на Ирак е окупација!

Да разјасниме еднаш -дали мисијата „Слобода за Ирак“ е окупација? Јас велам дека е! Во овој пост ќе докажам како и зошто.

1. Што е тоа окупација? Сајтот Defence Tehnical Information Center (фирма близок соработник со DOD - Department of Defence) вака го цитира - преземен од термините на DOD - терминот „окупирана територија“:

(DTIC) (DOD) Територија под власт и ефективна контрола на непријателска вооружена сила. Терминот не може да се примени на територија што е администрирана за да се постигне мир, каде што има договор, или друга спогодба, изразена или имплицитна, со цивилните власти на територијата.

Според Webster Online Dictionary окупација е:

(Webster Online Dictionary) Контрола на земја со воени сили на странска сила.

Според Wikipedia окупација се смета кога „контролата и власта на една територија што и припаѓа на државата преоѓа на непријателска армија“. Википедија дава ваква дефиниција:

(Wikipedia) Окупирани територии е термин што се користи од страна која смета дека еден регион е заземен нелегитимно од суверена сила.

Еве како меѓународното право дефинира што е тоа окупација - Хашките конвенции од 1899 година велат:

(Hague Convention: Laws and Customs of War on Land) член 42 - Територија се смета за окупирана кога е навистина под власт на непријателска армија.
Окупацијата важи само на територијата каде што таква власт е воспоставена, и може да се одржи.

2. Како стојат работите на терен? Да ги споредиме сега работите со она како што стојат нештата на терен во Ирак - ќе одам со ред како што ги наведов горните дефиниции и тоа што го пишува во нив.

• Ирак е територија под власт и ефективна контрола на непријателска вооружена сила.
• Територијата не е администрирана за да се постигне мир, затоа што при инвазијата во Ирак немаше војна.
• Немало договор, ниту каква и да е спогодба со цивилните власти (со Садам Хусеин) за да може да се распоредат трупи во државата - напротив имаше жесток отпор.
• Коалициските трупи се странска воена сила.
• Контролата и власта на територијата на Ирак, што беше контролирана од суверена власт прејде на непријателска армија.
• Ирак е заземен нелегитимно (како што ќе видиме подолу од изјавата на Кофи Анан) од рацете на суверената власт на Садам Хуесин.
• Ирак е четири години под власт на непријателска сила која се одржува во земјата.

Ове точки докажуваат дека ситуацијата на теренот се поклопува со дефинициите за тоа што е окупација.
Некој ќе рече дека власта во Ирак не ја држат коалициските трупи - напротив. Властите во Ирак не се самоодржливи, а со тоа не се ни независни. Тоа значи дека се марионети во рацете на сојузниците/окупаторите. Со тоа се поставува прашањето дали се суверена власт, а следствено на тоа, дали се воопшто власт, или само администрација.

3. Што велат клучните фигури? Буш и оние кои се согласуваат со него, нормално дека не признаваат дека станува збор за окупација. Доколку признаат веројатно би следеле барања за санкции и засилен притисок за повлекување.
Поранешниот генерален секретат на Организацијата на Обединетите нации (ООН) Кофи Анан, додека се уште беше на функција изјави дека интервенцијата не е во согласност со актите на ООН.

(BBC news) 16.09.2004 - Кофи Анан за BBC изјави дека инвазијата на Ирак од коалицијата предовдена од САД е илегален акт кој се спротивставува на одлуките на ООН. (...) Притиснат со прашањето дали ја гледа инвазијата како илегална тој рече „Да, ако така сакате. Покажав дека не е во согласност со одлуките на Обединетите нации според моето гледиште, според гледиштето на одлуките, таа е нелегална“

А еве што кажал деновиве Колин Пауел, државен секретар на САД во времето на инвазијата. Некогашниот близок соработник на американскиот претседател тврди дека 2 ипол часа го убедувал Буш да не почнува инвазија на Ирак.

(Times Online) 8.07.2007 - Се обидов да ја избегнам оваа војна, рече Пауел на Aspen Ideas Festival во Колорадо. „Го освестував (Буш - заб. И.А.) за последиците од тоа да одиме во арапска земја и да станеме окупатори“.

Да, ова е оценка на поранешен американски генерал кој беше во најтесниот тим на Буш кога почна окупацијата. Ако тој самиот тогаш ја нарекол окупација, зошто ние сега би ја викале мисијата поинаку?

Извор: .аНТИблог

Mакедонија е во војна!

Седум причини да си подразмисли човек за македонското учество во окупацијата на Ирак.

„Да бомбардираш за мир е како да се ебеш за невиност“ – графит

1. Нема дебата – Ако некој сака правилно да одлучува, тоа значи дека треба да ги земе предвид сите аргументи. Тоа подразбира, покрај оние кои ја поддржуваат неговата намера, треба да ги разгледа и аргументите против. А ги разгледа ли некој негативните импликации од нашето учество во окупацијата на Ирак? Размисли ли некој за последиците? Самиот факт што нема дебата во јавноста е доказ дека одлуката да учестуваме во окупациската мисија во Ирак е проблематична. Уште позагрижувачки е што пратениците, оние кои треба да работат за граѓаните, не ни отворија дебата за тоа прашање. Тие дури и не знаат дека нашето учество во мисијата во Ирак нема врска со НАТО. НАТО не учествува во Ирак.

2. Лицемерна мисија – Ако малку размисли човек се во оваа мисија е лицемерно. Ужасно лицемерно. Почнувајќи од името – „Слобода за Ирак“. Замислете ситуација во која во Македонија доаѓа на власт некој што е тирански настроен, некој македонски Садам. И не можеме да се ослободиме од него. По дваесетина години, Американците решиле да „не ослободат“ од тиранот. Собираат воена коалиција и „не ослободуваат“ – го рушат режимот. Арно ама, потоа, не си заминуваат. Градат четири-пет огромни бази. Зошто им се? Затоа што немаат намера да си заминат. „Слобода за Македонија“ – добро ли е ова име за таква мисија?

3. Македонските „мировници“ – Македонија во Ирак ги испраќа своите најдобри војници. Елитни единици обучени да се справат со секакви ситуации. Американците, пак, во Ирак испраќаат регрути, војници од втора постава. И што мислите, кој таму ги врши најтешките работи? Кој оди во најризичните акции? Нашите војници таму не добија медали затоа што по цел ден играат табла во базите.
Македонските фоторепортери не смееја да им ги сликаат лицата на војниците, за да се заштити нивниот идентитет, како и безбедноста на нивните семејства. Од кого се плашат? Какви се тие ослободители кои во Ирак се пречекувани со секојдневни напади на бомбаши самоубијци? Видел ли некој, дури и на Си-ен-ен, Ирачаните да ги гушкаат ослободителите онака како што народот ги дочекуваше партизаните 1945 година?
Не. Затоа што не се ослободители, туку окупатори. Можеби додека го читаш ова, некој македонски војник, платен и од твоите пари, упаѓа во домот на некое ирачко семејство, гази со чизмите по тепихот и вперува оружје во невин тинејџер. Тинејџерот го гледа македонското знаме на неговата униформа и тоа за него е непријателско. Да, Македонија, малата мирољубива земја на Балканот.

4. Килава коалиција – Каква коалиција е оваа во која учествуваме? Еве кои ни се сојузници: Монголија, Азербејџан, Казахстан, Молдавија, Грузија, Ел Салвадор – хм, колку од нив можете од прва да ги најдете на мапа? Се разбира тука е и моќната Босна и Херцеговина која се уште не може да се нарече држава. Со убаво друштвенце сме се фатиле. Напред кон нови победи со нашите моќни сојузници.
Од моќните тука се само САД, со нивните полтрони Велика Британија и Австралија. Во коалицијата учествуваат и „велесилите“ Данска, Јужна Кореја, Полска, Романија, Словачка и Чешка. Која од која помоќна и повлијателна.

5. НАТО „у блато“ – Јавноста во поголем дел од земјите членки на Алијансата е против окупациската мисија во Ирак. Колку од западноевропските членки на НАТО учествуваат? Две – Велика Британија и Данска. Другите се претежно новите членки од Источна Европа. И се разбира: ние, моќните балкански велесили Македонија и Албанија. Во мисијата нема две третини од земјите во НАТО: ги нема Франција, Германија, Италија, Шпанија.
Хрватска, не учествува во окупацијата на Ирак, а е понапред од нас во интеграциите во НАТО. Хм? Значи можело и без таа мисија.

6. Од Ирак ќе се вратиме со спуштени гаќи – Министерот за одбрана Лазар Еленовски призна дека ја губиме војната. Тоа значи дека коалицијата не донесе демократија, а уште помалку мир. Тоа се гледа од бројката 70.000 мртви, 100.000 ранети коалициски војници, плус трауматизираните, ожалостените, зацрнетите.

7. Да си пукнеш од среќа – Со нашето учество во окупацијата стануваме потенцијална мета на исламските фундаменталисти. Легитимно сме цел, затоа што наши војници окупираа странска држава. Луѓе, свесни ли сте дека Македонија е во војна?

Извор: .аНТИблог

Светска брука!

Мултинационалните сили (MNF) во Ирак (вклучително и нашите) се обвинети за голем број сериозни кршења на меѓународното право од страна на повеќе меѓународни невладини организации:

1. Приведувања и затвори: MNF и ирачката влада држат околу 30,000 ирачки затвореници по долги временски интервали без било какво обвинение или судење.
2. Злоупотреба и тортура врз затворениците: Мултинационалните сили ги подложуваат затворениците на суров, нечовечки и понижувачки третман, којшто е идентификуван од страна на активистите за човекови права како злоупотреба и тортура.
3. Употреба на нелегално, недискриминирачко и изразито штетно оружје: MNF користат недискриминирачко и изразито штетно оружје кое е забрането со меѓународни конвенции или за кое постои широко распространето мислење дека е нехумано.
4. Напади врз густо населени населби и користење тактика на опсада: MNF постојано напаѓаа густо населени цивилни населби со бомби и тешко вооружување. Ваквиот вид на дејствување, кое се одвива и ден денес, резултираше со голем број цивилни жртви и масовно уништување на физичката инфраструктура, создавајќи голем број бегалци (200,000 бегалци само во Фалуџа).
5. Неправилности во трошењето средства и недостиг на надзор над работата на Развојниот фонд за Ирак.
6. Неуспех да се заштити културното наследство: Коалицијата не успеа да го заштити бесценетото културно наследство на Ирак.
7. Неказнивост: Советот за безбедност на ОН ја афирмираше важноста на владеењето на правото и ставањето крај на неказнивоста. Меѓутоа, MNF побараа широка неказнивост за нивните сили, за вработените во приватните агенции за обезбедување, за странските воени и цивилни претприемачи, па дури и за нафтените компании кои работат со Ирак.
Организациите потписници на ова писмо бараат од Советот на Безбедност „повторно да го разгледа, да го измени, или да го прекине“ мандатот на MNF.
А кутриот наш „зелен“ министер за одбрана („и последњи дани“?) сеуште не убедува дека нашите војници се испратени во „мировна мисија“.

извор: Зомбификација

Не сме окупатори во Ирак под команда на НАТО!

И Груевски манипулира на тема Ирак – НАТО. И оваа Влада продолжува со окупаторската политика одговорна за стотици илјади животи во Ирак:

„Денес македонските војници заедно со војниците од другите земји учествуваат во мисиите во Авганистан и Ирак во заедничката борба на Алијансата против глобалните безбедносни закани и во зачувување на светскиот мир и безбедност.“ (Обраќање на претседателот на Владата на Република Македонија, м-р Никола Груевски, на пролетната сесија на Парламентарното собрание на НАТО во Португалија ...)

Ужас невиден. Против кои „ глобалните безбедносни закани“, и за каков „светски мир и безбедност“, кога политиката на САД е “We don’t do body counts” (освен на нивните „херои“, разбира се).

Да се знае - македонските војници во Ирак не се дел од никакви трупи по барање на НАТО, туку „ по барање на Владата на Соединетите Американски Држави и врз основа на ратификуваните СОФА договори на Република Македонија со Кувајт и Катар“ (Предлог-одлука за испраќање на единици на АРМ за учество во мировната мисија во Ирак)

Уште еднаш повторувам, македонските војници не се во состав на НАТО, туку „во состав на американскиот контингент во мисијата “Слобода за Ирак” “, и тоа како „полу-платеници“: „Трошоците за транспорт, сместување, исхрана и итна медицинска помош за учесниците во мировната операција ги обезбедува САД, а останатиот дел од трошоците ги обезбедува Република Македонија. “

На овие манипулации укажав и во постовите Министер за напад?, Соучесници во злосторот и во Светската брука.

извор: Зомбификација

Операции со бројки

IRAQ BODY COUNT вика: отприлика 61-67 илјади загинати цивили при воени интервенции во Ирак од 2003 до денес. Тоа се во просек 16 илјади годишно. Тоа е отприлика по четириесетина жртви СЕКОЈ ДЕН во текот на четири години. Животите на тие луѓе не се помалку (ниту повеќе) вредни отколку на студентите кои изгинаа при масакрот на Вирџинија Тек.

Најголемата вина за тоа што се случува во Ирак оди на плеќите на САД и Британија, но, не смее да се заборави дека тие таму не се сами.

Значи, потсетување до сите државјани на Република Македонија дека и АРМ учествува во окупаторските мисии и сите пропратни настани во Ирак (а и во Афганистан); Македонските војници пак беа пратени таму без многу пренемагања, бидејќи тоа се доживеа како потег во име на зајакнување на (перверзниот) однос со светскиот хегемон САД и бидејќи „така рекле од НАТО“. Тоа се едни од ретките прашања за кои не ни треба политички дијалог за да се постигне консензус. Затоа еве едно симпатично банерче за сите оние кои не сакаат да се помират со судбината дека нивната земја окупира и тероризира недолжно население, кое е копилефт и кое очекувам да биде прифатено исто ко она „од ганџа се умира ако те фатат алфи“. Со право може да замерите дека е закаснета реакција, но како што тргнало, американското присуство на Блискиот Исток ќе трае, а со тоа и македонските фаланги допрва ќе одат пак по стапките на Александар.